Geboren in 1770 is Ludwig van Beethoven een van de bekendste en grootste componisten die de muziekwereld ooit heeft gekend. Veel mensen kennen Ludwig van Beethoven als componist van bekende werken zoals ‘Ode an die Freude’ en ‘Für Elise’, maar wat slechts weinig mensen weten is dat van Beethoven in het tweede deel van zijn carrière met gehoorverlies en zelfs volledige doofheid te maken kreeg. Van 1770 tot en met ongeveer 1802 was er nog geen vuiltje aan de lucht, maar rond 1802 duiken de eerste gedocumenteerde bewijzen van permanent gehoorverlies van Beethoven op. Maar Beethoven bleef niet bij de pakken zitten en deed waar hij goed in was… muziek schrijven en componeren en dat.. met behulp van bone conduction of beengeleiding.
Beethoven’s 9de Symfonie dankzij bone conduction
Rond 1802 had de componist al het overgrote deel van zijn bekendste werken geschreven. Hij werd wereldwijd geroemd om zijn ingenieuze muziekstukken en was ook al in die tijd een van de beste componisten van zijn generatie. De meeste mensen zouden, als ze met gehoorproblemen te kampen krijgen, in het geval van Beethoven meteen met hun grote liefde stoppen, maar niet Beethoven. De man bleef schrijven en componeren en er is zelfs meer. Volgens velen is deze periode immers de beste periode uit zijn leven en het levende bewijs hiervan is de uitzonderlijke 9de symfonie. Beethoven’s 9de Symfonie, ook wel “Choral” genoemd, werd pas in 1824 voltooid en wordt door velen gezien als zijn beste stuk ooit. Op dat moment was de componist al lange tijd echter volledig doof. Opmerkelijk toch hoe iemand die volledig doof was, toch deze prachtprestatie kon leveren. Wat was zijn geheim? Bone conduction of beengeleiding misschien?
Maak je dromen waar met beengeleiding
En inderdaad, ondanks dat Beethoven volledig doof was, kon hij toch nog horen. Niet horen zoals wij het kennen, maar wel via geluidsgolven die niet op de klassieke wijze het oor binnengaan maar via de kaakbeenderen. Het is deze methode en technologie die nu als bone conduction of beengeleiding bekendstaat. Beethoven gebruikte toen natuurlijk geen bone conduction hoofdtelefoon, maar wel zijn metalen dirigentenstokje dat hij vastmaakte aan zijn piano of hij legde zijn hoofd op de piano zodat de vibraties via zijn schedel het binnenoor konden bereiken. Het stokje nam hij vervolgens met behulp van een mondstuk in de mond en zo kon hij via de vibraties in zijn kaakbeenderen het geluid horen. Ongelofelijk toch hoe hij op deze manier de 9de symfonie wist te componeren en het levende bewijs van de wonderlijke technologie die bone conduction is!